Istnieją różne rasy koni we wszystkich kształtach, kolorach i rozmiarach, z których każda służy określonemu celowi. Jednak pośród ostrej konkurencji rasa koni mongolskich pozostaje konsekwentnym faworytem wśród współczesnych miłośników koni.
Posiadanie tej rasy konia może być niezwykle satysfakcjonującym doświadczeniem. Wymusza Cię ze strefy komfortu, zachęcając do przygód i wzbogacając życie Twojej rodziny.
Ale wtedy potrzeba pasjonata, aby go zatrzymać, ponieważ te zwierzęta wymagają dyscypliny i umiejętności. Dobrze by było, gdybyś miał dogłębną wiedzę na temat tej rasy koni, zanim podejmiesz się zadania jej znalezienia.
Szybkie fakty na temat rasy koni mongolskich
| Nazwa gatunku: | Equus Ferus Caballus |
| Rodzina: | Koniowate |
| Poziom opieki: | Niezależny i wymaga minimalnej uwagi |
| Temperament: | Potulny, przyjazny, lojalny, spokojny, niezawodny |
| Forma koloru: | Dun, shun, brązowy, czarny, szary, deresz, beżowy, biały, palomino |
| Długość życia: | 20-40 lat |
| Rozmiar: | 48 cali do 56 cali wysokości, ważą 550-800 funtów |
| Dieta: | Trawa, kora, mniej wody |
| Siedlisko: | Obudowy o powierzchni 1-12 mil kwadratowych |
Przegląd rasy koni mongolskich
Koń mongolski jest rodzimą rasą koni Mongolii i jedną z rdzennych ras Chin. Według ekspertów to zwierzę należy do najstarszych gatunków koni i ma starożytne linie krwi, o czym świadczą takie znaki jak ciągła linia wzdłuż kręgosłupa i paski zebry na nogach.
Znany również jako koń Przewalskiego lub Takhi, koń ten pozostaje niezmieniony od czasów Czyngis-chana w XIII wieku. Mongołowie czczą go, ponieważ dzięki swojej wyjątkowej sile mongolski przywódca Czyngis-chan zdołał podbić chińskie imperium i sprowadzić je do Europy.
Zwierzęta te przetrwały przy niewielkiej ilości jedzenia i wody oraz miały wytrzymałość na duże odległości, dając żołnierzom wystarczająco dużo czasu na przetrwanie wroga. Dziś służą jako żywność, wykorzystywana w wyścigach konnych, a także jako zwierzęta do jazdy konnej i transportu, zwłaszcza przez nomadów. Są również cenne dla włosów.
W wyniku długiej historii i sukcesów w wojsku hodowcy wykorzystywali te konie do wpływania i rozwijania innych koni w całej Azji i Europie. Hodowcy próbowali krzyżować konie mongolskie z końmi arabskimi, aby nadać im trochę więcej wzrostu, uczynić je większymi i szybszymi.
Co ciekawe, organizacje zajmujące się hodowlą koni nie rozpoznały jeszcze rasy koni mongolskich, mimo że istnieją od dawna. Są jednak częścią Mongołów, którzy wychowują je techniką „bez rąk” w sposób półdziki. Mongołowie pozwalają im wędrować swobodnie i bez nadzoru.
Chociaż konie mongolskie szczycą się samowystarczalnością i można je pozostawić samym sobie, kilka smakołyków, takich jak lepsze pasze, lepsze wybiegi, miłość i przywiązanie, może sprawić, że będą szczęśliwe i zdrowe. Na przykład, możesz zaplanować sesje pielęgnacyjne raz na jakiś czas, nie tylko dla dobrego samopoczucia konia, ale także dla nawiązania więzi. Możesz utrzymać gęstą sierść, rozczesując, aby usunąć zanieczyszczenia i martwe włosy z grzywy. Lub wyczyść i przytnij kopytem kopytowym i sprawdź, czy nie ma infekcji i urazów, nawet jeśli rzadko ulegają gniciu. Oprócz pielęgnacji, popraw ich dietę, uzupełniając trawę i korę drzew okazjonalnie przysmakami, takimi jak siano, marchewka i zboża. Upewnij się również, że ich pomieszczenia są czyste i suche oraz zapewnij im dostęp do opieki weterynaryjnej. Te konie są półdzikie i podobnie jak inne dzikie konie kojarzą się w okresie wiosennym. Właściciele koni mogą jednak zastosować planowe krycie i hodowlę selektywną udomowionych koni mongolskich. Możesz pomóc w rozgrzaniu samicy konia, umieszczając ją „pod światłem”. Oznacza to, że możesz zapewnić, że ich obudowy będą miały wystarczające oświetlenie nawet przez 16 godzin w zimie, aby symulować dłuższy dzień. W ten sposób klacz wpadnie w rui i zapragnie samca szybciej niż na wolności. Podobnie jak inne konie, samice sygnalizują samcowi oddawanie moczu, podnosząc ogon i odsłaniając srom. Ogier następnie wącha jej mocz, aby wiedzieć, czy jest gotowa do kopulacji. Konie mongolskie są gotowe do porodu w wieku trzech lat, a ciąża trwa od 11 do 12 miesięcy. Klacze mongolskie, jako wytrzymałe stworzenia, rodzą bez pomocy i nadzoru człowieka. Właściciele koni wymagają ogromnej opieki i umiejętności, aby ich zwierzęta mogły przetrwać i rozwijać się. Ale tak nie jest w przypadku ras koni mongolskich. Chociaż wydaje się ironiczne, że styl życia domowych mongolskich koni nie pasuje do kryteriów udomowionych zwierząt domowych, rasy te są na ogół zadowolonymi zwierzętami domowymi. Są tolerancyjne w ekstremalnych warunkach i nie wymagają dużej uwagi, jedzenia ani opieki medycznej jak inne rasy koni. Co więcej, nie musisz konstruować dla nich wymyślnych obudów. Jedyną rolą, jaką musisz odegrać, jest ochrona ich przed drapieżnikami, ekstremalnym zimnem i zapewnienie im wystarczającej ilości miejsca do ćwiczeń. Konie te mogą żyć przez 20-40 lat pomimo ich na wpół zdziczałego trybu życia.
Utrzymywanie zdrowej rasy koni mongolskich
Hodowla
Czy rasy koni mongolskich są dla Ciebie odpowiednie?
Koń ardeński: fakty, długość życia, zachowanie i opieka (ze zdjęciami)
Jeśli szukasz konia z zadowalającymi ludźmi możliwościami, pracowitego i świetnego towarzysza wypoczynku, Ardeny mogą być dla Ciebie. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej!
Koń fryzyjski: fakty, długość życia, zachowanie i opieka (ze zdjęciami)
Będąc jedną z najstarszych ras koni na świecie, fryzyjskie są znane ze swoich sportowych zdolności, ale czy jest to odpowiednia dla Ciebie? Dowiedz się więcej tutaj
Koń fiordzki: fakty, długość życia, zachowanie i opieka (ze zdjęciami)
Koń fiordzki to lekki koń pociągowy z Norwegii – i jest to jedna z najstarszych ras koni. Dawno, dawno temu koń fiordzki pomagał rolnikom w podnoszeniu ciężarów, dzięki czemu ich praca była dziecinnie prosta. Dziś konie fiordzkie są nadal ulubieńcem miłośników koni na całym świecie. Co sprawia, że koń fiordzki jest tak ... Czytaj więcej
