Zając górski: fakty, długość życia, zachowanie i opieka (ze zdjęciami)

Zające górskie pochodzą z Wielkiej Brytanii, częściej na wyżynach Szkocji niż w dolnej połowie kraju. Występują również w obszarach tundry w północnej i wschodniej Europie, podobnie jak ich bliscy kuzyni, zając polarny lub Lepus articus. Zające górskie są zwykle postrzegane jako samotne zwierzęta, ponieważ żywią się na obszarach o stosunkowo rzadkiej roślinności.

Zające górskie, podobnie jak większość zajęcy, są nieco większe od królików. Są mniejsze niż zające szare i mają wyraźnie krótsze uszy.

Te zające mają sierść, która zmienia kolor wraz z porą roku. Są oszałamiająco białe zimą i brązowo-szare latem. Mają ciemniejsze końcówki na uszach, a czasem na stopach. Ich długie ogony pozostają białe przez cały rok.

Szybkie fakty na temat zająca górskiego

Nazwa gatunku:	Lepus timidus
Rodzina:	Leporidae
Poziom opieki:	Umiarkowany
Temperament:	Kanciasty
Forma koloru:	Zima: Biały, Niebieski/Szary; Lato: Brązowy/Szary
Długość życia:	3-4 lata
Rozmiar:	1,7 stopy; 6,8 funta
Dieta:	Roślinożercy
Minimalny rozmiar obudowy:	24 stopy kwadratowe
Konfiguracja obudowy:	Powierzchnia mieszkalna 8’x8’, przestrzeń do ćwiczeń 24’x24’
Zgodność:	Niska

Przegląd Zająca

Zobacz ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Natalie Oberg (@natalieobergart)

Zające górskie to kultowy gatunek wyżynny, najbardziej znany ze swojego kamuflażu. Nazywa się je również „niebieskim zającem”, ponieważ mają niebieskawy podszerstek, który utrzymuje je w cieple przez cały rok.

Te zające nie są zwierzętami udomowionymi i nie są trzymane jako zwierzęta domowe, ponieważ zbyt trudno jest im zapewnić wszystko, czego potrzebują, aby przetrwać jako zwierzęta domowe.

Zające górskie były kiedyś bardziej rozpowszechnione niż obecnie. Rzymianie wprowadzili zająca szaraka do Wielkiej Brytanii setki lat temu. Następnie zające górskie zostały zepchnięte na wyżyny.

Są bardziej wytrzymałe niż zające szare i mogą żywić się twardszymi wrzosami i innymi roślinami typowymi dla obszarów torfowiskowych. Zające brunatne są bardziej agresywne w stosunku do innych gatunków i wypierają inne pożyteczne i rodzime gatunki na nizinach, które zamieszkują.

Podejmowano próby przywrócenia populacji zająca górskiego na bardziej rozległym obszarze Wyżyny Szkockiej i pozostałej części wyżyny brytyjskiej. Jednak te populacje w dużej mierze wymarły. Podstawowe populacje pozostają w Highlands, ugruntowanej społeczności na południowych wyżynach Anglii i ostatniej i małej w Peak District.

Nawet przy spadku ogólnej populacji zajęcy górskich, zwierzę nadal ma status ochrony „najmniejszej troski”.

Ile kosztują zające górskie?

Zające górskie nie są kupowane, sprzedawane ani rozmnażane jako zwierzęta udomowione, więc istnieje niewielka szansa na znalezienie jednego na sprzedaż. Z tego powodu nie możemy oszacować, ile kosztowałby udomowiony lub dziki zając górski.

Typowe zachowanie i temperament

Organizacja społeczna wśród zajęcy górskich jest fascynującym aspektem ich zachowań. Wyróżnia się jako rzadki przykład systemu zdominowanego przez kobiety. W okresach roku, w których często się rozmnażają, wiele samców w ich społeczności próbuje jednocześnie kopulować z jedną samicą. Takie postępowanie często prowadzi do walk między samcami.

Zając górski jest zwierzęciem nocnym. Często przejmują nory pozostawione przez inne zwierzęta. W rzadkich przypadkach mogą kopać własne nory dużymi przednimi łapami.

Zające górskie zazwyczaj spędzają czas w norach po porodzie, ale w norach żyją tylko lewarówki. Matki będą siedzieć i patrzeć na otwarcie.

Dorosłe zające to wędrowcy, którzy spędzają dni odpoczywając w niewielkim zagłębieniu w ziemi lub śniegu, aby uciec przed silnymi wiatrami. Te depresje nazywane są „formami”. Nie pozostają w tej samej formie, ale mają tendencję do porzucania ich po krótkich okresach odpoczynku. Śpią tylko przez kilka minut, a resztę czasu spędzają na jawie, starannie pielęgnując lub oczyszczając.