Saint Bernard: Kompletny przewodnik, informacje, zdjęcia, opieka i więcej!

St.Bernard lub Saint Bernard to olbrzym czystej krwi słynący z ratownictwa alpejskiego i ciężkiej pracy. Wyhodowany w Szwajcarii był najpierw psem stróżującym. Dziś jest również ukochanym towarzyszem, który można znaleźć w wielu dużych domach rodzinnych. Robi to na pokazach, zwłaszcza w poszukiwaniach i ratownictwie, próbach posłuszeństwa, wozach, kreślarstwie i podnoszeniu ciężarów.

Oto św.Bernard w skrócie
Nazwa	święty Bernard
Inne nazwy	Św. Bernhardshund, Mastif Alpejski, Bernhardiner, Św.Bernard
Pseudonimy	Święty
Pochodzenie	Szwajcaria (i Włochy)
Średni rozmiar	Ogromny
Średnia waga	120 do 200 funtów
Średnia wysokość	26 do 30 cali
Długość życia	8 do 10 lat
Rodzaj płaszcza	Krótka i gładka lub długa, szorstka i gęsta
Hipoalergiczny	Nie
Kolor	Brązowy, czerwony, biały, czarny, tricolor i pręgowany
Popularność	Dość popularny, 50. miejsce w rankingu AKC
Inteligencja	Bardzo inteligentny
Tolerancja na ciepło	Niski – może bardzo szybko się przegrzać
Tolerancja na zimno	Doskonały – radzi sobie nawet w mroźnym klimacie
Rozsiewanie światła	Umiarkowane z intensywnym zrzucaniem w okresach sezonowych
ślinienie się	Ciężkie – szczególnie po jedzeniu i piciu
Otyłość	Powyżej średniej – obserwuj jego jedzenie i aktywność
Pielęgnacja/szczotkowanie	Umiarkowane przy codziennym szczotkowaniu
Korowanie	Niski do okazjonalnego
Potrzeby ćwiczeń	Trochę aktywny – jego rozmiar oznacza, że ​​do utrzymania go w dobrym zdrowiu potrzebny jest pewien poziom ruchu
Szkolenie	Umiarkowane – niektóre są łatwe, inne mniej, doświadczenie pomaga
Życzliwość	Doskonały – bardzo towarzyski pies
Dobry pierwszy pies	Dobrze, ale lepiej z doświadczonymi właścicielami?
Dobry rodzinny zwierzak	Świetnie – dobrze dogaduje się ze wszystkimi
Dobry z dziećmi	Doskonałe z socjalizacją
Dobry z innymi psami	Doskonałe z socjalizacją
Dobry z innymi zwierzętami	Bardzo dobry do doskonałego z socjalizacją
Dobry z nieznajomymi	Znakomity – zazwyczaj dość przystępny
Dobry pies mieszkalny	Umiarkowany – potrafi się dostosować, ale najlepiej potrzebuje przestrzeni do poruszania się bez przewracania rzeczy
Dobrze radzi sobie w samotności	Niski – może cierpieć na lęk separacyjny
Problemy zdrowotne	Umiarkowane – niestety niezbyt zdrowa rasa, problemy mogą obejmować dysplazję stawów, problemy z oczami, problemy z sercem i wzdęcia
Koszty leczenia	485 USD rocznie na podstawowe potrzeby i ubezpieczenie dla zwierząt
Wydatki na żywność	270 USD rocznie za dobrej jakości suchą karmę i smakołyki
Różne wydatki	535 USD rocznie na pielęgnację, licencję, szkolenie, zabawki i inne różne koszty
Średni roczny wydatek	1290 USD rocznie jako liczba początkowa
Koszt zakupu	$1500
Statystyki gryzienia	Ataki powodujące uszkodzenie ciała: 13 Okaleczenia: 8 Dzieci Ofiary: 9 Zgony: 1

Początki św. Bernarda

St.Bernard pochodzi z Alp w Szwajcarii, gdzie uważa się, że rodzime psy były hodowane z psami mastifa, które Rzymianie przywieźli ze sobą, gdy ich armia przeprawiła się na drugą stronę. Na początku wszystkie psy z tego regionu nazywano Dogs Valley (Talhund) lub Farm Dogs (Bauernhund).

W Alpach znajduje się przełęcz zwana Przełęczą Świętego Bernarda, jest to niebezpieczna przeprawa i odbywa się tylko w miesiącach letnich. Został nazwany na cześć archidiakona Bernarda de Menthona, który przybył tam w 962 r., gdzie zbudował hospicjum, aby nieść pomoc podróżnym. W tym momencie pies św. Bernarda odchodzi od bycia psem dolinowym lub hodowlanym i staje się jego własnym.

O ile nie można określić dokładnego czasu, w którym Hospicjum zaczęło używać psów, istnieje obraz, który przedstawia go z 1695 r., a pisemne zapisy wspominają o nim w 1703 r. Był używany jako pies stróżujący na terenie i gdy mnisi wychodzili z pomocą zagubionych podróżników zabrali ze sobą psy dla ochrony. To musiało doprowadzić do odkrycia, że ​​rasa ta była bardzo dobra w znajdowaniu ścieżek i ludzi!

Będąc odizolowanym, pies rozwinął się w takiego, który potrafił konkretnie radzić sobie z tamtejszymi warunkami pogodowymi i rozwinął cechy potrzebne do dobrego poszukiwania i ratownictwa. Gdy mnisi potrzebowali więcej psów do hodowli, używali psów z niższych dolin. Z ponad 300-letnich zapisów Hospicjum wynika, że ​​właśnie w tym czasie psy uratowały ponad 2000 osób. Co ciekawe, mnisi nigdy nie szkolili psa, aby był dobry w poszukiwaniach i ratownictwie, młode szczenięta uczyły się od starszych, bardziej doświadczonych psów.

Aż do 1800 roku nadal nie miały formalnej nazwy. Anglicy nazywali je świętymi psami, Niemcy myśleli o nazwie Alpendog, ale w 1833 roku Daniel Wilson zaproponował imię Saint Bernard Dog i to właśnie Szwajcarska Hodowla uznała go za w 1880 roku. Szwajcarski St.Bernard Club został założony w 1884 roku. norma została uzgodniona w 1888 roku.

Nowa umowa na życie

Rasa przybyła do USA w 1883 roku ze zwycięskim psem o imieniu Plinlimmon, którego właścicielem jest aktor. W 1885 została uznana przez AKC, aw 1888 powstała SBCA (Saint Bernard Club of America). Dziś jest 50. najpopularniejszym psem AKC.

W Szwajcarii nie jest już używany w ratownictwie alpejskim, ale nadal są św. Bernardyni w Hospicjum, gdzie są trzymani z powodów tradycyjnych i sentymentalnych. Ostatni odnotowany ratunek miał miejsce w 1955 roku. Coroczne obchody rasy odbywają się również na Przełęczy Małego Świętego Bernarda oraz w mieście po stronie francuskiej.

Pies, którego dzisiaj widzisz

Jest to pies o gigantycznych rozmiarach, ważący od 120 do 200 funtów i stojący od 26 do 35 cali. Jest muskularny i mocny, z dużą głową, krótką i szeroką kufą, szerokim nosem i czarnymi wargami. Ma średniej wielkości brązowe lub niebieskie oczy i uszy, które są wysoko osadzone, opadające i są również średniej wielkości. Jego ogon jest długi i szeroki, który trzyma nisko, gdy nie jest czujny. W krajach, w których nadal jest to dozwolone, wilcze pazury są usuwane.

Istnieją dwa rodzaje płaszczy, które może mieć św.Bernard. Jedna jest długa, szorstka, gęsta i bliska, druga jest krótka, gładka, gęsta i bliska. Psy długowłose mają sierść pofalowaną, ale nie kudłatą ani kędzierzawą. Powszechnymi kolorami są pręgowane, czerwone, brązowe, trójkolorowe i czarne lub białe znaczenia.

Wewnętrzny św.Bernard

Temperament

Bernardynek to psy bardzo przyjazne, towarzyskie i towarzyskie. Kochają ludzi, przebywając w pobliżu rodziny i będąc w centrum aktywności. Lubią też zwracać na siebie uwagę tak samo jak każdy pies, ale nie są bardzo potrzebującymi psami. Jest też inteligentny, z pewnymi tendencjami do samodzielnego myślenia. Z tego powodu i ze względu na swój rozmiar jest prawdopodobnie najlepszym psem z doświadczeniem.

Często ten pies zwiąże się z jednym właścicielem bardziej niż z innymi, ale nadal jest przywiązany do reszty rodziny. Jest psem cierpliwym i posłusznym, gdy jest dobrze wyszkolony i chętny do pomocy. W środku jest spokojnie i dość wolno się porusza, ale jego rozmiar jest czymś, co może powodować wypadki w domu. Dodatkowo ślini się, ślini i chrapie! Nie lubi jednak być sam i może cierpieć z powodu lęku separacyjnego, jeśli nie ma towarzystwa.

Życie u św.Bernarda

Jak będzie wyglądał trening?

Trening św.Bernarda ma umiarkowaną trudność, choć może się różnić. Niektóre są łatwiejsze do wyszkolenia, a inne mają silniejszą samowolę, z którą można sobie poradzić. To inteligentny pies, problem nie polega na tym, że nie jest na tyle mądry, by ułatwiać sprawy. Po prostu czasami lubi dokonywać własnych wyborów! Bądź stanowczy i konsekwentny oraz bądź cierpliwy. Upewnij się również, że otrzyma wczesną socjalizację, jest to tylko kolejna część niezbędnego treningu, aby mógł być najlepszym psem, jakim może być z innymi i w różnych sytuacjach.

Pozytywne metody treningowe będą o wiele bardziej efektywne. Zachęcaj go, chwal, używaj smakołyków do motywowania. Jest kilka rzeczy, które będziesz chciał uwzględnić, gdy wyrośnie na dużego psa. Trening na smyczy, aby cię nie ciągnął i nie podskakiwał na powitanie, gdy wchodzisz lub gdy przychodzą goście. Jeśli potrzebujesz zwrócić się do profesjonalnej pomocy, poszukaj szkół lub specjalistów w pobliżu, którzy mogą pomóc. Niewyszkolony św.Bernard może spowodować wiele zniszczeń i kłopotów, zwłaszcza gdy dorośnie do swoich gigantycznych rozmiarów.

Jak aktywny jest św.Bernard?

Może to być duża rasa, ale tak naprawdę nie jest to rasa super aktywna. Jest dość aktywny, co oznacza, że ​​jest dość wyluzowanym i powolnym psem, ale potrzebuje dwóch codziennych spacerów lub jednego porządnego długiego spaceru. Ważne jest, aby codziennie wychodził, aby zachować zdrowie. Ze względu na swój rozmiar najlepiej sprawdza się w domu z pewną przestrzenią, może przystosować się do mieszkania, nie jest hałaśliwy w pomieszczeniu, ale coś większego sprawdzi się lepiej dla każdego.

Kiedy jest to szczeniak, unikaj nadmiernego ćwiczenia, ponieważ może to spowodować uszkodzenie stawów i kości. Nie chcesz, żeby zbyt szybko przybierał na wadze lub skakał z wysokości. Pamiętaj też, że nie jest to pies, który w ogóle znosi upał, więc unikaj wyprowadzania go na zewnątrz, gdy jest zbyt gorąco i upewnij się, że ma cień i wodę. Zimą dużo chętniej będzie bardziej aktywny.

W trosce o św.Bernard

Potrzeby pielęgnacyjne

Posiadanie St.Bernarda wiąże się z umiarkowaną lub ponadprzeciętną ilością alimentów. Zrzuca średnią ilość, ale wzrasta w okresach sezonowego zrzucania. Istnieją dwa rodzaje sierści, więc krótsza sierść może wystarczyć przy około 3 szczotkach tygodniowo, ale dłuższa będzie wymagać codziennego szczotkowania, aby utrzymać kołtuny na dystans. W razie potrzeby użyj szczotki o mocnym włosiu i grzebienia. Musisz być gotowy do sprzątania włosów w domu, z mebli i ubrań.

Wykąp go dokładnie wtedy, gdy tego potrzebuje. Zbyt częste używanie szamponu może wysuszać skórę. Jeśli jego rozmiar stanowi problem dla Twojej łazienki, zrób to na zewnątrz na podwórku lub zabierz go do profesjonalnego groomera i skorzystaj z jednego z ich stanowisk kąpielowych. Jeśli problemem są splątania, istnieją rozwiązania do rozczesywania, które można spryskać na dotkniętym obszarze.

Istnieje tendencja do tego, że św. Bernard ma plamy wokół oczu, więc trzeba je codziennie wycierać. Należy sprawdzać uszy pod kątem infekcji i raz w tygodniu przecierać je roztworem do czyszczenia uszu. Powinien też mieć szczotkowane zęby dwa do trzech razy w tygodniu i obcinać paznokcie przez kogoś z doświadczeniem, gdy stają się zbyt długie.

Czas karmienia

Taki ogromny pies będzie potrzebował co najmniej 5 do 6 filiżanek dobrej jakości suchej karmy dla psów dziennie. Dokładnie to, ile będzie się różnić w zależności od wielkości psa, jego stanu zdrowia, poziomu aktywności i tempa metabolizmu. Upewnij się, że je w dwóch lub trzech posiłkach, aby miał problemy z wzdęciami. Uwielbia jeść, więc obserwuj, ile dostaje, miej oko na swoje liczniki i obserwuj smakołyki!

Jak się mają św.Bernardowie z dziećmi i innymi zwierzętami?

Św.Bernard naprawdę dobrze oddaje termin „łagodny olbrzym”. Bardzo dobrze dogaduje się z dziećmi i innymi zwierzętami. Socjalizacja jest ważną częścią tego, jak w przypadku każdego psa. Należy pamiętać, że jest tak duży, że może przypadkowo przewrócić małe dzieci, więc młodsze dzieci mogą wymagać nadzoru. Jest bardzo cierpliwy i ogólnie bardzo delikatny i może poradzić sobie z dużo więcej dzieci niż inne psy. Nie powinno to być jednak coś, z czego dzieci mogą skorzystać. Trzeba ich nauczyć, jak dotykać i bawić się z psem w miły i bezpieczny sposób.

Co może pójść nie tak?

Problemy zdrowotne

Żywotność tej rasy wynosi od 8 do 10 lat, co jest krótszą długością życia psów tej rasy. Są również podatne na pewne problemy zdrowotne. Należą do nich problemy z sercem, dysplazja stawów, wzdęcia, problemy z oczami, nowotwory, zespół woblera, epilepsja, alergie i problemy skórne.

Statystyki gryzienia

St.Bernard został zidentyfikowany w raportach jako zaangażowany w 13 ataków, które wyrządziły szkody cielesne ludziom w USA i Kanadzie w ciągu ostatnich 34 lat. Spośród tych 13 ataków 9 ofiar stanowiły dzieci. Spośród tych 13 ataków było 8 okaleczeń, były to ataki, w których ofiara była trwale oszpecona, blizny lub utrata kończyny. Był też 1 zgon. To średnio przy 1 poważnym ataku co 3 lata. Może to początkowo sprawić, że pomyślisz, że ten pies jest bardziej agresywny niż podano w poprzednim artykule. Jednak na przestrzeni 34 lat nie jest to duża liczba w porównaniu z wieloma innymi rasami. Faktem jest, że każdy pies może załamać się lub stać się agresywny, jeśli jest wystarczająco nakręcony, nie jest wystarczająco uspołeczniony lub wyszkolony lub jeśli nie jest odpowiednio wychowywany.

Cena Twojego szczeniaka

Szczeniak św. Bernarda będzie kosztował około 1500 dolarów za jedno zwierzę dobrej jakości od szanowanego hodowcy. To może wynosić do 1000 USD lub nieco więcej, w zależności od lokalizacji i hodowcy oraz oferowanej oferty. Oczywiście, jeśli chcesz kupić szczeniaka od najlepszego hodowcy, który hoduje tylko godne psy, to cena znacznie wzrośnie, w rzeczywistości o kilka tysięcy. Chociaż jest mało prawdopodobne, że znajdziesz szczeniaka św. Bernarda w schronisku lub ratownictwie, jest to coś do rozważenia, jeśli jesteś w porządku z dorosłym psem, a to też będzie kosztować mniej. Kolejnym źródłem szczeniąt są hodowle szczeniąt i hodowcy na podwórku, ale zdecydowanie odradzamy pójście tą drogą.

Istnieją inne koszty związane z rzeczami, których Twój nowy zwierzak będzie potrzebował, takimi jak skrzynia, pościel, miski, smycz i obroża za około 200 USD. Następnie są potrzeby medyczne, takie jak badanie fizykalne, odrobaczanie, mikroczipowanie, szczepienia, badania krwi i sterylizacja lub sterylizacja w zależności od płci. Będą one kosztować kolejne 300 dolarów.

Roczne koszty żywności wyniosą około 270 USD rocznie w przypadku dobrej jakości suchej karmy i smakołyków. Inne roczne koszty to podstawowe potrzeby medyczne, takie jak ubezpieczenie zwierząt, szczepienia, zapobieganie pchłom i kontrole za 485 USD lub więcej. Będą również inne koszty, takie jak zabawki, pielęgnacja długich włosów, licencja, podstawowe pielęgnacja i inne różne koszty za 535 USD rocznie.

Daje to roczną wartość początkową 1290 USD.

Nazwy

Szukasz imienia szczeniaka św. Bernarda? Wybierz jeden z naszej listy!

« Męskie imiona dla psów Imiona dla kobiet »

Bernardyn jest dużym i silnym psem, potrzebuje treningu i socjalizacji, pielęgnacji i czyszczenia, miejsca do poruszania się i pewnego poziomu ruchu. Jeśli możesz to zapewnić i masz doświadczenie z psami, może to być świetny pies do dodania do twojego domu. Jest psem miłym i stabilnym, będzie wspaniałym towarzyszem i przyjacielem i jest bardzo lojalny.

Musisz być też przygotowany na ślinienie się, chrapanie i zrzucanie i na to, że jak bardzo go pokochasz i on będzie kochał ciebie, to nie będzie z tobą tak długo, jak będą żyły inne psy. Również utrzymywanie miejsca w czystości, wolne od brudu, ślinienia, włosów lub czegokolwiek innego, na którym się znajduje, może być codzienną pracą!

Popularne mieszanki Saint Bernard

Rasa psa

Golden Saint Bernard, mieszanka Golden Retriever Informacje ogólne General

Rozmiar	Ogromny
Wysokość	do 36 cali
Waga	100 do 220 funtów
Długość życia	9 do 13 lat
Drażliwość	Umiarkowany
Korowanie	Okolicznościowy
Czynność	Dość aktywny

Cechy rasy

Delikatny Kochający Lojalny Przyjazny Posłuszny Inteligentny

Hipoalergiczny

Nie

Psy Rasy Mini Bernardyn Bernardyn, Cocker Spaniel Mix Informacje ogólne General

Rozmiar	Dwa rozmiary
Wysokość	12 do 16 cali lub 16 do 20 cali
Waga	15 do 35 funtów lub 40 do 60 funtów
Długość życia	8 do 11 lat
Drażliwość	Może być niespokojny
Korowanie	Rzadko spotykany
Czynność	Dość aktywny

Cechy rasy

Czujny i społeczny Inteligentny Łatwy w szkoleniu Dobry pies stróżujący Zabawny Dobry rodzinny zwierzak

Hipoalergiczny

Nie

Zobacz szczegóły Rasa psów

Saint Dane Saint Bernard, Dog Mix Informacje ogólne

Rozmiar	Ogromny
Wysokość	25 do 32 cali
Waga	160 do 200 funtów
Długość życia	6 do 10 lat
Drażliwość	Dość wrażliwy
Korowanie	Rzadko spotykany
Czynność	Bardzo aktywny

Cechy rasy

Dobrze zahartowany Ochronny Czuły Lojalny Łatwy w szkoleniu Dobry rodzinny zwierzak

Hipoalergiczny

Nie