Hiszpańska koza: fakty, długość życia, zachowanie i opieka (ze zdjęciami)

Hiszpańska rasa kóz jest jednym z najstarszych gatunków kóz na świecie. Chociaż jest tradycyjnie znany jako zwierzę gospodarskie, stał się odwiecznym faworytem w gospodarstwach domowych i małych ogrodach zoologicznych ze względu na swoją wszechstronność i zdolność do nawiązywania bliskich relacji z rodzicami.

Tak, hiszpańska koza jest wszechstronna – daje radość właścicielom jako towarzysz, możesz cieszyć się jej mlekiem i podobnie jak inne kozy może być dobrym programem ćwiczeń dla Ciebie i Twoich dzieci. Ale zanim uciekniesz się do zabrania hiszpańskiej kozy do domu, ile wiesz o tej rasie?

Szybkie fakty na temat hiszpańskiej kozy

Nazwa gatunku:	Capra Aegagrus Hircus
Rodzina:	Bovidae
Poziom opieki:	Mniej potrzebujący, niezależny
Klimat:	Tolerować wysokie temperatury
Temperament:	Aktywny, ciekawy, ale posłuszny w kontaktach towarzyskich
Forma koloru:	Biały, brązowy, szary, czarny
Długość życia:	6 do 7 lat
Rozmiar:	Średnio duży, waży od 50 do 200 funtów
Dieta:	Siano z lucerny, zioła, liście, krzewy, chwasty wymagają mniejszej ilości pasz i mniej wody
Minimalna obudowa:	Ponad 4 stopy wysokości, z dachem

Przegląd hiszpańskiej rasy kóz

Hiszpańskie kozy należą do starożytnych gatunków kóz i mają długą historię regionalną, obejmującą różne części Ameryki. Wiadomo, że rozwijają się w ekstremalnych klimatach i są odporne na pasożyty – prawdopodobnie dlatego mają wiele nazw; czesać lub szorować kozy, kozy leśne, kozy górskie i kozy wrzosowate.

Hiszpańscy odkrywcy przywieźli tę rasę kóz do Ameryki z Hiszpanii przez Meksyk w XVI wieku. Odkrywcy wykorzystywali te kozy jako gotowe źródło mięsa i mleka przez całą swoją misję, zanim zatrzymaliby się na Wyspach Karaibskich, gdzie kozy „zasiał” do Meksyku i USA.

Hiszpańska rasa kóz była poddawana presji selekcyjnej i była wykorzystywana głównie do krzyżowania z innymi rodzimymi rasami kóz ze względu na ich odporność, świetne instynkty macierzyńskie i doskonałą wielkość miotu.

To powszechne krzyżowanie zwiększa genetyczne i historyczne znaczenie hiszpańskiej kozy w Ameryce. Niestety hodowcy skoncentrowali się bardziej na selekcji niż na utrzymaniu samej czystej rasy.

Dziś hiszpańska rasa kóz przetrwała dzięki niektórym amerykańskim hodowcom, którzy byli odpowiedzialni za jej ulepszenie, rozpoznanie i zachowanie linii krwi. Te ulepszone hiszpańskie kozy są teraz bardziej umięśnione, mięsiste i produkują więcej mleka niż zwykła hiszpańska rasa kóz.

Ponieważ są wyszukiwarkami, kozy te słyną również z wykarczowania krzaków, kształtowania krajobrazu i ulepszania pastwisk dla pastwisk. Chociaż trudno jest konsekwentnie doić tę rasę, produkują one niezrównane przez cały rok mleko o wysokiej zawartości tłuszczu. Coraz więcej ludzi nauczyło się doceniać ulepszoną hiszpańską kozę i nie chcą krzyżować tego zagrożonego gatunku kóz.