Terier tybetański: kompletny przewodnik, informacje, zdjęcia, opieka i wiele więcej!

Terier tybetański jest bardzo wytrzymałą rasą, stworzoną do radzenia sobie z trudnym klimatem i terenem Tybetu. Jest to średniej wielkości rasa czystej krwi i chociaż jego nazwa sugeruje, że jest terierem, w rzeczywistości nie jest, Europejczycy nadali mu tę nazwę, ponieważ wyglądał jak teriery w domu. Jego nazwa w Tybecie to Tsang Apso, co tłumaczy się jako kudłaty lub brodaty pies. Tsang to prowincja w Tybecie, z której pochodzi. Sprawdza się dobrze w takich wydarzeniach jak posłuszeństwo, flyball, pasterstwo, zwinność, showmanship i tropienie.

Terier tybetański w skrócie
Nazwa	Terier tybetański
Inne nazwy	Tsang Apso, Dokhi Apso
Pseudonimy	Żaden
Pochodzenie	Chiny
Średni rozmiar	Mały do ​​średniego
Średnia waga	20 do 30 funtów
Średnia wysokość	14 do 17 cali
Długość życia	12 do 15 lat
Rodzaj płaszcza	Gruby, długi
Hipoalergiczny	tak
Kolor	Biały, czarny, srebrnoszary
Popularność	Nieco popularny – na 90. miejscu AKC
Inteligencja	Poniżej średniej – z tą rasą trening może być trudniejszy
Tolerancja na ciepło	Bardzo dobrze radzi sobie w ciepłym lub gorącym klimacie
Tolerancja na zimno	Bardzo dobrze radzi sobie w chłodne dni
Rozsiewanie światła	Niski do umiarkowanego w zależności od długości, na której utrzymuje się sierść
ślinienie się	Niski – nie pies ze skłonnością do ślinienia się lub ślinienia
Otyłość	Średnia – przybieranie na wadze może się zdarzyć, jeśli wolno się zbyt dużo jeść, ale nie jest podatne na otyłość
Pielęgnacja/szczotkowanie	Szczotkuj zęby codziennie, aby zminimalizować plątanie
Korowanie	Sporadycznie – zdarza się szczekać
Potrzeby ćwiczeń	Bardzo aktywny – potrzebuje aktywnych właścicieli
Szkolenie	Umiarkowany – może być upartym i niezależnym psem
Życzliwość	Bardzo dobrze z socjalizacją
Dobry pierwszy pies	Dobrze, ale lepiej z doświadczonymi właścicielami?
Dobry rodzinny zwierzak	Doskonałe z socjalizacją
Dobry z dziećmi	Doskonałe z socjalizacją
Dobry z innymi psami	Bardzo dobrze z socjalizacją
Dobry z innymi zwierzętami	Dobrze, potrzebuję socjalizacji, ponieważ może chcieć gonić małe zwierzęta
Dobry z nieznajomymi	Dobry, ale potrzebuje socjalizacji
Dobry pies mieszkalny	Doskonała – bardzo przystosowująca się rasa
Dobrze radzi sobie w samotności	Niski – może cierpieć na lęk separacyjny
Problemy zdrowotne	Niektóre problemy mogą obejmować problemy z oczami, wrażliwość na pchły, problemy z sercem i dysplazję stawu biodrowego
Koszty leczenia	460 USD rocznie na ubezpieczenie dla zwierząt domowych i podstawową opiekę zdrowotną
Wydatki na żywność	140 USD rocznie na psie smakołyki i dobrej jakości suchą karmę dla psów
Różne wydatki	530 USD rocznie na pielęgnację, podstawowe szkolenie, zabawki, licencję i inne przedmioty
Średnie roczne wydatki	1130 dolarów rocznie jako liczba początkowa
Koszt zakupu	$1, 250
Organizacje ratownicze	Kilka, w tym Tibetan Terrier Club of America Rescue
Statystyki gryzienia	Brak zgłoszonych

Początki teriera tybetańskiego

Terier tybetański jest starożytną rasą psów z Tybetu i był częścią rozwoju kilku innych ras, takich jak spaniel tybetański, shih tzu i lhaso apso. Tybetańscy mnisi trzymali teriera tybetańskiego już 2000 lat temu. Uważano, że przynosiły szczęście i były używane jako towarzysze, do pasterstwa i jako psy stróżujące. Oprócz trzymania ich przez mnichów były również używane przez koczowniczych pasterzy do opieki nad stadami, więc były hodowane jako bardzo odporne.

Mnisi dawali je ludziom w prezencie, ale nie były to psy hodowane na sprzedaż. Nazywano je także Świętymi Psami Tybetu, a przez miejscowych i samych mnichów często nazywano ich małymi ludźmi. Będąc nosicielem szczęścia, uważano, że sprzedawanie lub złe traktowanie tego psa jest pechem. Będąc tak odizolowanym, ta rasa mogła stać się niejasna, ale ze względu na fakt, że psy zostały obdarowane dużą liczbą ludzi z różnych miejsc, tak się nie stało.

Nowa umowa na życie

W latach dwudziestych doktor Greig z Anglii, pracujący dla Indyjskiej Służby Medycznej Kobiet, otrzymał w prezencie dwa teriery tybetańskie, jednego od Dalajlamy i jednego od pacjentki. Wyhodowała parę i początkowo nazywano je Lhasa Terrierami, ale Indian Kennel Club zmienił to na terier tybetański w 1930 roku. Kiedy wróciła do Anglii, przywiozła ze sobą kilka i założyła tam hodowlę, która została uznana przez English Kennel Club w 1937.

W Stanach Zjednoczonych nie było terierów tybetańskich do 1956 roku. Tybetański Klub Terierów w Ameryce powstał w 1957 roku i został uznany przez AKC w 1973 roku. Obecnie zajmuje 90. miejsce wśród najbardziej popularnych ras rasowych AKC.

Pies, którego dzisiaj widzisz

Teriery tybetańskie to pies o małych i średnich rozmiarach, ważący zaledwie od 20 do 30 funtów i mający od 14 do 17 cali wzrostu. Jest to kwadratowy i potężny pies z pierzastym ogonem, który zwija się nad grzbietem. Jego przednie nogi są w rzeczywistości nieco krótsze niż tylne nogi. Wilcze pazury są usuwane w miejscach, w których nadal jest to praktykowane. Ma niezwykłe stopy, ponieważ są płaskie i szerokie, a włosy rosną między palcami. Rozwinęły się w ten sposób, aby lepiej radzić sobie w górzystym terenie. Ma podwójny płaszcz, wełniany i miękki pod spodem oraz prosty lub falisty płaszcz wierzchni, który jest długi i gruby. Popularne kolory to szary, biały, srebrny i czarny, ale każdy kolor jest możliwy, chociaż złoto jest bardzo rzadkie. W rzeczywistości bardzo przypomina małego owczarka staroangielskiego.

Ma średniej wielkości głowę, czarny lub czasami brązowy nos i szeroko osadzone oczy, które są ciemne i duże. Jego uszy są wisiorkami, które zwisają po obu stronach głowy i mają kształt litery V i są opierzone, wysoko osadzone. Jego oczy mają długie rzęsy i włosy, które opadają na twarz i oczy.

Wewnętrzny terier tybetański

Temperament

Terier tybetański jest świetnym psem stróżującym, ponieważ jest bardzo czujną rasą i szczeka, aby ostrzec cię o intruzach. Jednak zwykle nie jest to tak ochronne, więc może nie działać w obronie ciebie. Jego szczekanie jest bardzo charakterystyczne i prawdopodobnie będziesz musiał go wyszkolić, aby go kontrolować. Jest to dobre dla nowych właścicieli, ale najlepiej z doświadczonymi, ponieważ trening może być trudny. Wbrew nazwie nie jest to rasa teriera w swoim zachowaniu czy temperamencie. Jest energiczny, żywy i zabawny, ale jest też bardziej miły i słodszy niż zwykle teriery. Mają świetne poczucie humoru, są czułe i lojalne.

Jest inteligentnym psem, ale ma niezależną naturę, co może oznaczać upór, z którym niektórym trudniej się uporać. Są jednak również przyjaźni, odważni, oddani i ogólnie dobroduszni. Wobec nieznajomych jest zwykle bardziej powściągliwy, dopóki nie przyzwyczai się do nich i nie wie, gdzie pasują. Ważne jest, aby jasno i stanowczo określić zasady i zapewnić im wystarczającą stymulację, aby nie nudzić się. Ostrzegam, że potrzebują dużo uwagi i mogą stać się zazdrosne, jeśli inne zwierzęta są w pobliżu, zwracając na siebie uwagę, której chcą. Nie lubi też być sam na długi czas.

Życie z terierem tybetańskim

Jak będzie wyglądał trening?

Jak wspomniano, nie jest to łatwa do wyszkolenia rasa, ma swoje własne pomysły i może być bardzo uparta. Będziesz potrzebować dużo cierpliwości, a przynajmniej trochę doświadczenia pomoże. Upewnij się, że jesteś całkowicie konsekwentny i trzymasz się zasad oraz jasno, że poważnie myślisz o ich przestrzeganiu. Bądź pozytywnie nastawiony i oferuj pochwały i nagrody, aby dać mu zachętę i wsparcie. Szkolenie w domu również może być procesem stopniowym, twórz i trzymaj się regularnego harmonogramu i rozważ skorzystanie z treningu w skrzynkach, aby pomóc. Ważna jest również wczesna socjalizacja, w przeciwnym razie jego naturalna skłonność do nieufności w stosunku do obcych może przekształcić się w nadmierną podejrzliwość i nieśmiałość, tworząc nieśmiałego psa, który może wybuchnąć strachem.

Jak aktywny jest terier tybetański?

Będzie potrzebować przynajmniej nieco aktywnych właścicieli, jest to rasa aktywna, ale jest mała lub średnia, co przekłada się na około 30 do 60 minut dziennie spacerów wraz z możliwością bezpiecznego schodzenia ze smyczy i zabawy, na przykład w parku dla psów. Może mieszkać w mieszkaniu, o ile ma wystarczająco dużo ruchu, jeśli nudzi się i jest niespokojny, może to prowadzić do destrukcyjnego zachowania. Idealnie, gdyby miał dostęp do podwórka, nawet jeśli jest tylko mały lub średniej wielkości. Kiedy w domu jest spokojny i szczęśliwy, może zająć kanapę lub uciąć sobie drzemkę w swoim ulubionym miejscu. Jednak na zewnątrz będzie bardziej energiczny.

Opieka nad Terierem Tybetańskim

Potrzeby pielęgnacyjne

Terier tybetański jest bardzo ostrożny, jeśli chodzi o pielęgnację i pielęgnację, więc bądź przygotowany na poświęcenie czasu. Nie jest to ciężki pies liniejący, ale jego sierść łatwo się plącze i wymaga regularnego szczotkowania. Upewnij się, że sierść nie jest sucha podczas szczotkowania, aby zapobiec jej uszkodzeniu, użyj miseczki z wodą i odżywką, aby ułatwić. Bez regularnej pielęgnacji szybko staje się splątanym bałaganem. Będzie również wymagał regularnej uwagi ze strony groomera.

Jeśli wolisz mniej pracy i nie trzymasz jej, aby pokazywać standardy, możesz zdecydować się na krótsze obcięcie płaszcza. Długa sierść jest również podatna na zbieranie liści, błota, fekaliów itp., a po wypiciu z brody kapie woda i może zbierać resztki jedzenia. To też będzie wymagało czyszczenia. Wykąp go, kiedy tego potrzebuje i upewnij się, że używasz tylko szamponu dla psów. Staraj się nie kąpać zbyt często, ponieważ może wysuszyć skórę. Włosy między palcami będą wymagały przycięcia, a włosy w uszach będą wymagały wyskubania.

Myj zęby co najmniej dwa do trzech razy w tygodniu. Raz w tygodniu sprawdzaj uszy pod kątem oznak infekcji, a następnie przetrzyj je, upewniając się, że niczego do nich nie wkładasz. Kiedy paznokcie stają się zbyt długie, daj im spinkę lub zleć to weterynarzowi lub groomerowi, ponieważ mogą krwawić, jeśli przytniesz zbyt nisko.

Czas karmienia

Teriery tybetańskie zjadają codziennie od ¾ do 1 1/2 szklanki dobrej jakości suchej karmy dla psów podzielonej na co najmniej dwa posiłki. Ile dokładnie może wynosić od jednego psa do drugiego w zależności od jego wielkości, metabolizmu, tempa aktywności, stanu zdrowia, budowy i wieku.

Jak terier tybetański ma się z dziećmi i innymi zwierzętami?

Terier tybetański może być dobry dla dzieci, ponieważ uwielbia się bawić, być żywym i psotnym. Wychowany z nimi i socjalizowany może być również bardzo kochający i czuły wobec nich. Najlepiej sprawdzają się ze starszymi dziećmi lub dziećmi powyżej 6 roku życia, ponieważ mogą być zbyt hałaśliwe z młodszymi. Upewnij się, że dzieci są uczone, jak ładnie się bawić i jak prawidłowo dotykać psów, a jeśli w pobliżu są młodsze dzieci, upewnij się, że jest pod nadzorem.

Jeśli chodzi o inne psy i inne zwierzęta jest to pies, który może dogadać się z każdym z wczesną socjalizacją. Ważne jest jednak, aby miał silne przywództwo, w przeciwnym razie może być mniej godny zaufania i może próbować zdominować inne psy.

Co może pójść nie tak?

Problemy zdrowotne

Żywotność tej rasy wynosi około 12 do 15 lat. Jest to ogólnie zdrowy pies, mogą wystąpić pewne problemy, ale nie jest podatny na wiele problemów zdrowotnych, jak niektóre rasy. Problemy mogą obejmować wrażliwość na pchły, dysplazję stawów biodrowych, problemy z oczami, zwichnięcie rzepki, problemy z sercem, alergie i chorobę Battena.

Statystyki gryzienia

Patrząc na doniesienia o atakach psów na ludzi w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych w ciągu ostatnich 30 lat, nie wspomina się o terierze tybetańskim. Nie jest to pies, który należy się martwić o agresję wobec ludzi, ale istnieje szansa, że ​​mogą być agresywni, gdy chodzi o dominację. Faktem jest również, że każdy pies, nawet najbardziej przyjaznej rasy, może mieć wolne dni i może pękać, nadmiernie reagować lub zachowywać się w nieprzewidywalny sposób. Ważne jest, aby to rozpoznać i być odpowiedzialnym właścicielem, podejmując kroki, aby dać psu to, czego potrzebuje. Uwaga, trening, wczesna socjalizacja, stymulacja i ćwiczenia oraz miejsce do życia i dobre jedzenie do jedzenia.

Cena Twojego szczeniaka

Szczenięta terierów tybetańskich mogą kosztować od 1000 do 1500 USD za zwierzę dobrej jakości od dobrego hodowcy. Psy wystawowe najlepszych hodowców będą kosztować znacznie więcej, nawet do kilku tysięcy dolarów. Za niższy koszt od 50 do 400 USD możesz dostać jeden ze schroniska lub ratunku. Przyjdzie z zaspokojonymi potrzebami medycznymi, a Ty będziesz czerpać radość z zapewnienia mu nowego, na zawsze domu. Wiele psów ze schroniska, które potrzebują domów, to zazwyczaj dorosłe, ale nie szczenięta. Proszę nie spiesz się, aby rozejrzeć się i zbadać hodowców. Możesz unikać tych z młynów szczeniąt, hodowców przydomowych, sklepów zoologicznych i lokalnych reklam, ponieważ w wielu przypadkach te psy mają wątpliwy stan zdrowia, a praktyki hodowców również są niepokojące.

Kiedy masz szczeniaka lub psa, początkowe potrzeby są pokrywane z pewnymi kosztami, Twoje zwierzę będzie musiało zająć się kilkoma rzeczami medycznymi i będzie potrzebowało niektórych przedmiotów w domu, takich jak pościel, miski, obroża i smycz, nosidełko i klatka. Te ostatnie kosztują około 200 dolarów. Egzamin u weterynarza, badania krwi, odrobaczanie, mikroczipowanie, sterylizacja lub sterylizacja, zastrzyki i tym podobne będą kosztować kolejne 280 dolarów.

Każdego roku będzie więcej wydatków, takich jak jedzenie i smakołyki za 140 USD, podstawowa opieka medyczna i ubezpieczenie dla zwierząt domowych za 460 USD rocznie, a następnie inne koszty. Pielęgnacja, licencja, różne przedmioty, zabawki i podstawowe szkolenie będą kosztować około 530 USD rocznie. Całkowity roczny koszt początkowy wynosi 1130 USD.

Nazwy

Szukasz imienia szczeniaka terier tybetański? Wybierz jeden z naszej listy!

« Męskie imiona dla psów Imiona dla kobiet »

Terier tybetański to połączenie bycia żywym i towarzyskim psem, ale także takim, który lubi drzemki i jest o wiele spokojniejszy w domu. Jest to pies podatny na syndrom kudłatego psa, więc będzie potrzebował dużo czasu na jego pielęgnację, jeśli jego sierść będzie długo utrzymywana. Wymaga również dużo uwagi i nie należy zostawiać go samego w domu przez cały dzień, każdego dnia podczas pracy. Jest to rasa bardzo elastyczna, więc jest świetnym towarzyszem, ale trudność w trenowaniu oznacza, że ​​najlepiej pasuje do doświadczonych właścicieli.