Podczas gdy Szwecja jest stosunkowo małą miejscowością, kilka ras koni wywodzi się ze Szwecji. Jak można się spodziewać, wszystkie te konie są nieco podobne, ponieważ pochodzą z tego samego obszaru geograficznego.
W tym artykule przyjrzymy się wszystkim rasom koni, które pochodzą ze Szwecji. Chociaż istnieje wiele wymarłych ras koni ze Szwecji, przyjrzymy się tylko rasom koni, które nadal istnieją!
1. Kucyk Gotlandii
Chociaż ta rasa jest stosunkowo niewielka, są uważane za ciężkiego konia. Są blisko spokrewnione z podobnymi rasami w Norwegii, takimi jak Dolehest. Konie te są starannie hodowane w czasach współczesnych. Wszystkie zwierzęta, które mają być hodowane, muszą być dokładnie przebadane, aby upewnić się, że nadają się do hodowli. Nogi i kopyta są prześwietlane, aby upewnić się, że nie ma nieprawidłowości. Są hodowane głównie ze względu na ich temperament i płodność, choć liczy się również ich zdolność do pociągania. Podobnie jak wiele koni pociągowych, koń północnoszwedzki jest łatwy w szkoleniu i dość posłuszny. Mimo mniejszych rozmiarów są mocne i wytrzymałe. Są również bardziej zwinne niż większość koni pociągowych, głównie ze względu na ich mniejszy rozmiar. Są dobrze znane ze swojego doskonałego zdrowia i długiej żywotności, co ma coś wspólnego z ich rygorystycznym programem hodowlanym. Koń ten jest dziś zwykle używany do wyścigów uprzęży, chociaż doskonale nadają się również do prac rolniczych i leśnych. Są często używane w różnych rekreacyjnych zajęciach jeździeckich. Opisuje to dwie różne rasy koni – norweskiego kłusaka zimnokrwistego i szwedzkiego kłusaka zimnokrwistego. Tylko jedna z tych ras pochodzi ze Szwecji. Jednak rasy są tak podobne, że często grupuje się je pod większą nazwą „skandynawskie”. Chociaż uważa się je przede wszystkim za tę samą rasę, prowadzone są dwie różne księgi stadne, z różnymi wymogami rejestracyjnymi w poszczególnych krajach. Rasa ta jest tworzona przez krzyżowanie lżejszych i bardziej zwinnych koni z koniem północnoszwedzkim (lub norweskim Dolehest, jeśli mówimy o norweskim kłusaku zimnokrwistym). Przeciętny ogier ma około 15,1 ręki. Jednak wszystkie z nich mają co najmniej 14,2 rozdań. Najczęstszym kolorem jest zatoka. Można je jednak znaleźć również w kolorze kasztanowym i czarnym. W porównaniu z innymi końmi rasa ta jest stosunkowo niewielka. Są dobrze rozwinięte na skandynawskie zimy, ponieważ rozwijają duże ilości zimowego owłosienia. Rasa ta jest rzadko spotykana poza krajami skandynawskimi. Są one używane głównie do wyścigów z uprzężą, gdzie rywalizują we wspólnych biegach. Szwedzkie Ardeny zostały po raz pierwszy wyhodowane pod koniec XIX wieku w Szwecji. Jest to koń czysto praktyczny i został wyhodowany do pracy na farmach. Ten średniej wielkości koń ma od 15,2 do 16 rąk. Ważą około 1200 do 1600 funtów. Są nieco zwarte i bardzo umięśnione. Ich nogi są zaskakująco mocne, a na kopytach mają luźne pióra. Zazwyczaj te konie są czarne, gniada i kasztanowate. Ze względu na to, gdzie rozwinął się ten koń, może on z łatwością wytrzymać ekstremalne warunki pogodowe. Konie te są łatwymi w utrzymaniu i często bardzo łatwymi w pracy. Z tego powodu są popularne, gdy rolnicy potrzebują praktycznego konia. Są bardzo zdrowe, mają przyzwoicie długą żywotność. Rasa ta została po raz pierwszy stworzona przez skrzyżowanie koni ardeńskich z koniem północnoszwedzkim. Często robiono to poprzez import koni z Ardenów. Poprawiło to wielkość i siłę szwedzkiego konia, jednocześnie pozwalając mu wytrzymać ostrzejsze temperatury. Księga stadna powstała w 1901 roku. Dziś szwedzkie Ardeny są słynnym koniem pociągowym, chociaż ich pierwotne prace rolnicze były dziś głównie zmechanizowane. Nadal są używane do transportu drewna w miejscach niedostępnych dla maszyn. Koń ten nadal stanowi dużą część szwedzkiej populacji koni. Ta rasa koni została opracowana w Szwecji. Jednak wywodzi się od koni importowanych w XVII wieku, a nie od koni rodzimych. Sprowadzane w tym czasie konie były niezwykle różnorodne i pochodziły z wielu krajów. Prawdopodobnie krzyżowano je w przypadkowy sposób, dopóki nie powstała zupełnie nowa rasa. To jedyny koń szwedzki, który pochodzi z koni importowanych. Chociaż koń ten powstał w XVII wieku, dopiero w latach dwudziestych XX wieku stał się mocno rozwinięty. Dziś koń jest najczęściej używany jako koń wierzchowy. Posiada wygodne, proste kroki, które sprawiają, że jazda nim jest niezwykle łatwa. Są dość przystojni i niezwykle wszechstronni. Konie te są również dobrymi końmi powożącymi i są eksportowane na cały świat. Technicznie rzecz biorąc, te konie mogą mieć dowolny jednolity kolor. Jednak każdy ogier o określonej maści związanej z problemami zdrowotnymi może nie otrzymać zgody hodowlanej. Przeważnie te konie są kasztanami, gniadymi i brązowymi. Zwykle nie są to prawdziwi czarni, chociaż mogą się nimi wydawać. Mogą być również szare i dereszowate, choć te również są rzadkie. Ten koń zwykle ma około 16 do 17 rąk, co czyni go jedną z najwyższych ras na tej liście.
2. Koń północnoszwedzki
3. Skandynawski kłusak zimnokrwisty
4. Szwedzkie Ardeny
5. Szwedzki gorącokrwisty
14 ras koni afrykańskich (ze zdjęciami)
Ten przewodnik przygląda się koniom afrykańskim, aby zobaczyć, ile jest ras i czym różnią się od koni występujących w innych częściach świata. Czytaj dalej, aby uzyskać więcej informacji!
6 ras koni arabskich, o których musisz wiedzieć (ze zdjęciami)
Koń arabski jest jednym z najczęściej spotykanych na świecie, ale w różnych lokalizacjach występują różne typy. Przewodnik opisuje różne arabskie
13 ras koni azjatyckich i ciekawe fakty (ze zdjęciami)
Dowiedz się więcej o tych 13 pięknych rasach koni azjatyckich w naszym kompletnym przewodniku. Omawiamy ich dziedzictwo i historię oraz udostępniamy zdjęcia każdego z nich, aby pomóc
